Jeden z najwybitniejszych polskich dyrygentów. Urodzony w Poznaniu. Tutaj ukończył studia na Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego. Ze sztuką operową – teatrem operowym łączy całe swoje życie artystyczne. W latach 1959–1993 pracował w Teatrze Wielkim im. S. Moniuszki w Poznaniu, pełniąc kolejno funkcje asystenta, dyrektora oraz kierownika artystycznego (tę ostatnią przez czternaście lat – najdłuższej w historii Teatru Wielkiego). Realizował przedstawienia wywołujące dyskusje, spory i twórczy ferment, wychodził bowiem z założenia, że sztuka żyje tylko wtedy, gdy wyzwala silne emocje i pobudza do myślenia. Po objęciu stanowiska dyrektora otaczał się wybitnymi artystami. Głównym konsultantem muzycznym Teatru został jeden z najwybitniejszych polskich muzykologów – prof. Michał Bristiger. Na deskach Teatru reżyserują: Ryszard Peryt, Janusz Nyczak, Małgorzata Dziewulska, Jan Maciejowski, Sławomir Żerdzicki, Maciej Prus, Roberto Skolmowski, Conrad Drzewiecki. Scenografie projektują: Ewa Starowieyska, Andrzej Sadowski, Marian Kołodziej. Kolejne premiery zrealizowane na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu zawsze przyjmowane były przez krytyków i melomanów z ogromnym entuzjazmem i stawały się wydarzeniami o znaczeniu ogólnopolskim. Najwybitniejsze z nich były zapraszane na najbardziej prestiżowe europejskie festiwale muzyczne (Pražské Jaro, Maifestspiele Wiesbaden, The Brighton Festival, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, Berliner Festtage des Theaters und der Musik, Dresdner Musikfestspiele, International Festival – Santander, Międzynarodowy Festiwal „Wratislavia Cantans”, Dresdner Tage Der Zeitgenössischen Muzik). Największy rozgłos w kraju i za granicą przyniosły mu realizacje następujących dzieł: „Joanna d’Arc na stosie” A. Honeggera, „Ognisty Anioł” S. Prokofiewa, „Orfeusz i Eurydyka” Ch.W. Glucka, Tryptyk: „Płaszcz”, „Siostra Angelica”, „Gianni Schicchi” G. Pucciniego, „Don Giovanni” W.A. Mozarta, „Moc przeznaczenia”, „Falstaff” G. Verdiego, „Curlew River”, „Śmierć w Wenecji” B. Brittena, „Czarna maska” K. Pendereckiego. W czasie ponad pięćdziesięcioletniej pracy artystycznej dyrygował w większości krajów europejskich. W latach 1993–1995 pełnił funkcję dyrektora naczelnego  i artystycznego Opery Wrocławskiej. Na jej scenie zrealizował m.in. takie dzieła jak: „Samson i Dalila” C. Saint-Saënsa, „Widma” S. Moniuszki, „Don Carlos” G. Verdiego. Od 1972 roku był pedagogiem na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu jako wykładowca (od 1999 roku jako profesor nadzwyczajny). Zawsze był zaangażowany w życie kulturalno-muzyczne Poznania. W latach 1989–1993 obejmował stanowisko prezesa Towarzystwa Muzycznego im. H. Wieniawskiego w Poznaniu. Za wybitne osiągnięcia artystyczne oraz pracę organizacyjną i społeczną otrzymał liczne nagrody, odznaczenia i wyróżnienia.