Po raz pierwszy w operowej Galerii Fotografii wystawa wyjątkowa, bo ściśle sprzężona z innym naszym projektem. Tadeusz Rolke, wybitny polski fotograf, ze swoim aparatem zajrzał w niedostępne na co dzień zakamarki Opery i Filharmonii Podlaskiej, jako pierwszy z zaproszonych przez nas fotografów. Powstał w ten sposób kalendarz z niezwykłymi fotografiami oraz wyjątkowa w Operowej Galerii Fotografii wystawa – „Opera viva”.
Opera i Filharmonia Podlaska jest miejscem wielu dyscyplin sztuki. Jedną z nich jest fotografia. OiFP nie tylko posiada jedną z największych w Europie baz fotosów ze spektakli i różnorodnych wydarzeń organizowanych w ramach jej działalność, lecz także od trzech lat prowadzi cykl wystawienniczy Galeria Fotografii, którego bohaterami są najbardziej rozpoznawalni na świecie polscy fotograficy. W roku 2017 po raz pierwszy uruchomiliśmy projekt operowego kalendarza – w planach są kolejne wydawnictwa, a co roku zapraszani do współpracy będą inni mistrzowie fotografii. Pierwszy był Tadeusz Rolke, dla którego misja również była szczególna, bo artysta prowadzi własny projekt, w ramach którego fotografuje polskie teatry. Białostocka opera jest drugim miejscem po Teatrze Wielkim – Operze Narodowej, którą Tadeusz Rolke portretuje. Mistrz klimatu i kadru wędruje po najbardziej niedostępnych zakamarkach, a towarzyszy mu, jako przewodniczka, Dorota Białkowska, artystka białostockiej opery. Ona wciela się w różne postaci, a Rolke fotografuje ją w operowych wnętrzach, również tych niedostępnych dla białostockich melomanów na co dzień. Limitowany nakład kalendarzy zawiera sygnaturę artysty. Wystawa „Opera viva” towarzysząca projektowi prezentuje wielkoformatowe fotografie kalendarzowe oraz zakulisowe.
Zdjęcia: Tadeusz Rolke
Stylizacja i postprodukcja: Jolanta Byliniak
Asystent fotografa: Paweł Szczegryn
Koncepcja projektu i zdjęcia z planu: Michał Heller
Współpraca: Sylwia Lubiniecka
Projekt i druk: Alter Studio
Modelka: Dorota Białkowska
Tadeusz Rolke
Nestor polskiej fotografii mody i fotoreportażu. Pierwsze zdjęcia zrobił już w latach 40., a w latach 50. jego główne zainteresowania skierowały się w stronę fotografii prasowej. Następna dekada to praca dla nowatorsko redagowanych pod względem graficznym pism, takich jak „Polska” czy „Ty i Ja” oraz intensywna dokumentacja środowisk artystycznych i intelektualnych, skupionych wokół warszawskiej Galerii Foksal. Pobyt w Niemczech przypada na lata 70. Tam kontynuuje swoje fotograficzne pasje, ale już jako fotograf niezależny, zamieszczając swoje zdjęcia w renomowanych tygodnikach, takich jak „Stern” czy „Spiegel”. Interesuje go moda, którą fotografuje w sposób dosyć prekursorski w Polsce w latach 60., jest obecny na paryskich pokazach, gdzie powstaje cała seria zdjęć z cyklu prêt-à-porter, ukazujących nieznane kulisy kreatorów ówczesnej mody. Po powrocie do Polski w latach 80. tworzy własne, indywidualne cykle zdjęć m.in. serię aktów („Beatrycze”), jest również pomysłodawcą i kuratorem wystawy „Przemoc, seks, nostalgia”. Utrzymuje ścisłe kontakty z artystami kreującymi najnowsze tendencje w sztuce polskiej, jest stałym korespondentem wydawanego w Niemczech prestiżowego pisma o sztuce „Art”, zamieszczając tam i promując twórczość polskich artystów awangardowych. W latach 90. współpracuje z tygodnikami „Wprost” i Magazynem „Gazety Wyborczej”. Od 1997 roku zaczyna prezentować swoje prace, poczynając od wystawy w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie. Jest wieloletnim członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików, jurorem wielu konkursów fotograficznych, zajmował się dydaktyką, wykładając w Warszawskiej Szkole Fotografii i w katedrze Reportażu na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. W 2009 roku zostaje uhonorowany medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Fotografie Tadeusza Rolkego pokazywano na licznych wystawach w kraju i za granicą oraz publikowano w poświęconych artyście albumach. W ostatnich latach ukazały się: „Tadeusz Rolke. Fotografie 1944–2005” (2006), „Kobieta to…” (2008), „Tu byliśmy. Ostatnie ślady zaginionej kultury” (2008) oraz wydana w 2016 roku biografia pt. „Tadeusz Rolke. Moja namiętność” – rozmowa z Małgorzatą Purzyńską.