Wyjątkowa wystawa – „Polska w rytmie tanga”, organizowana we współpracy z Muzeum Teatralnym w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej i Fundacją Kulturo, to niepowtarzalna okazja do spotkania z historią i magią jednego z najpopularniejszych rytmów dwudziestolecia międzywojennego. Wernisaż uświetnił pokaz tanga w wykonaniu Bartosza Statkiewicza i Katarzyny Charkiewicz.

„Egzotyczne, pełne wężowych figur” – tak o tangu pisała prasa, kiedy to prawie 105 lat temu zostało ono zatańczone pierwszy raz na scenie teatralnej na ziemiach polskich przez Lucynę Messal i Józefa Redę. Miało to miejsce 28 października 1913 roku w warszawskim teatrze Nowości. W okresie dwudziestolecia międzywojennego możemy już mówić o zjawisku polskiego tanga. Tanga pisali polscy kompozytorzy, jak Henryk Wars, Jerzy Petersburski, a teksty Juliana Tuwima czy Mariana Hemara śpiewały gwiazdy teatrów i kabaretów: Mieczysław Fogg, Hanka Ordonówna, Eugeniusz Bodo. Tango królowało na dansingach – jak chociażby w białostockim Ritzu, na popularnych fajfach, w kawiarniach i na podwórkach. Płynęło z szelakowych płyt i radia. O sile polskiego tanga mówią też liczby – tylko w latach 1929–1939 nagrano ich około 3–4 tysiące.

Wystawa „Polska w rytmie tanga” przybliża wyjątkowość tego zjawiska w polskiej kulturze muzycznej, a jej celem jest umożliwienie odczucia wieloma zmysłami siły jednego z najbardziej fuzyjnych rytmów świata. Nie zabrakło też zaskakujących wątków łączących polskie tango i Białystok. Dodatkową atrakcją były towarzyszące wystawie międzypokoleniowe warsztaty tanga, które poprowadził rodowity Argentyńczyk. Mogły w nich uczestniczyć wszystkie zainteresowane osoby – bez względu na wiek.

Organizatorzy: Opera i Filharmonia Podlaska, Muzeum Teatralne w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej, Fundacja Kulturo
Patronat honorowy: Ambasada Republiki Argentyny w Polsce
Sponsor wernisażu: Hotel Royal