Dzieło przyniosło kompozytorowi największy sukces operowy w jego karierze, ciesząc się licznymi wznowieniami. Artysta zachęcony popularnością napisał zresztą ciąg dalszy utworu. Sama historia jest stara jak świat, przedstawia zabawne perypetie możnego pana, który ulega wpływom powabnej pokojówki. W operze nie brak efektów iście farsowych, a wszystko to okraszone kunsztowną muzyką, pełną żywych rytmów i humoru zarazem.
FABUŁA
Vespetta, sprytna pokojówka, poszukuje zamożnego i naiwnego męża zdolnego wyrwać ją z upokorzeń plebejskiej życia. Młoda służąca okręca sobie wokół palca starego Pimpinone, który powierza jej klucze do własnej kasy i bierze za żonę. Dziewczyna z przemiłej istoty przeistacza się w prawdziwą jędzę, jej jedynym celem staje się szybki zarobek i dobra pozycja społeczna. Mamy więc do czynienia z farsą okrutną, bez śladu miłosnych złudzeń. Gdy nowa pani domu paraduje po mieście wystrojona w najpiękniejsze suknie, stary mąż drży przed jej piekielnym temperamentem i skrupulatnie planowanymi intrygami.
INSCENIZACJA
Inscenizacja wykorzystuje naturalną scenografię wystroju zabytkowego Pałacu Branickich w Białymstoku – jednej z piękniejszych rezydencji magnackich dawnej Rzeczypospolitej. Spektakl wystawiany jest we wnętrzach Auli Magna. Do realizacji barkowej opery wprowadzono dwóch współczesnych bohaterów, którzy przyjęli role portierów, w ich obecności ożywają zabytkowe eksponaty, a sami aktorzy wprowadzają elementy komediowe i wciągają publiczność do zabawy. Solistom na scenie towarzyszy Zespół Muzyki Dawnej „Consort 415”, specjalizujący się w wykonywaniu muzyki barokowej (artyści grają na lutniczych kopiach instrumentów barokowych A. Stradivariusa, N. Amatiego i G. Dal Salo).
Prapremiera: 27 IX 1725, Hamburg, Theater am Gänsemarkt
Premiera: 10 i 11 V 2013, Aula Magna Pałacu Branickich w Białymstoku
