Podczas piątkowego koncertu zabrzmią dwa arcydzieła muzycznego romantyzmu: pełen elegancji I Koncert skrzypcowy g-moll op. 26 Maxa Brucha i monumentalna I Symfonia D-dur „Tytan” Gustava Mahlera. Orkiestrę Opery i Filharmonii Podlaskiej poprowadzi Maestro Mirosław Jacek Błaszczyk, a partię solową w utworze Brucha wykona wirtuoz skrzypiec Krzysztof Jakowicz.

Józef Joachim – jeden z najwybitniejszych skrzypków w historii wiolonistyki – nazwał I Koncert skrzypcowy g-moll op. 26 Maxa Brucha „najwspanialszym i najbardziej czarującym”,  porównując go z trzema wielkimi koncertami skrzypcowymi: Beethovena, Mendelssohna i Brahmsa. Ta niezwykle pochlebna opinia przyczyniła się do światowego rozgłosu dzieła i mimo iż Bruch napisał później wiele innych utworów, to żaden z nich nie zyskał takiej popularności. Swą ogromną siłę oddziaływania I Koncert zawdzięcza przede wszystkim pełnym wdzięku, nastrojowym recytatywom skrzypiec. Kontrastowy charakter trzech części dzieła oddaje tradycyjny układ: szybka – wolna – szybka. I tak pierwszą część rozpoczyna mocny temat, który w drugiej części przechodzi w spokojny, kontemplacyjny, by w finale powrócić do dynamicznego i pełnego życia. To zwłaszcza w rytmicznych frazach zakończenia melomani będą mogli podziwiać wirtuozostwo i ekspresję interpretacji solisty.

Wieczór zwieńczy I Symfonia D-dur „Tytan” Gustava Mahlera. Inspiracją do skomponowania dzieła stał się poemat Tytan Jeana Paula Richtera, który przedstawiał losy genialnej jednostki, dążącej do samozatracenia. Prawykonanie Symfonii D-dur nie zostało przyjęte pozytywnie. Ówczesnych bulwersowała duża rozpiętość stylistyczna, programowość utworu, a także obecność licznych cytatów muzycznych. Jednak to, co niegdyś powodowało niechęć publiczności, dziś stanowi o wysokiej wartości utworu. Sam Mahler mawiał, że komponowanie jest dla niego jak układanie konstrukcji z klocków. Dlatego też I Symfonię zbudował z licznych cytatów, wykorzystując tematy z własnych Pieśni wędrującego czeladnika i młodzieńczej kompozycji Hans und Grete, czy też zamieszczając cytaty z Symfonii dantejskiej Liszta, Parsifala Wagnera, Mesjasza Händla i słynnego kanonu Panie Janie. Wszystkie zastosowane nawiązania muzyczne w połączeniu z monumentalizującym instrumentarium orkiestrowym (w zakończeniu zabrzmi 7 rogów) tworzą bogatą i wielowarstwową fakturę dźwiękową, która oddaje przeżywane przez tytułowego bohatera stany emocjonalne.