Echem 200. rocznicy urodzin Stanisława Moniuszki jest szereg nowych nagrań, które wzbogaciły dyskografię kompozytora i narodową płytotekę. „Verbum nobile” z wykonaniem jednoaktowej opery Moniuszki to płyta, która pozostając w nurcie przywracania pamięci wzbogaciła także dorobek fonograficzny Opery i Filharmonii Podlaskiej.

Na portalu MAESTRO Adam Czopek pisze:

Ostatnim akcentem minionego Roku Moniuszkowskiego jest nagranie CD jednoaktówki „Verbum nobile” dokonane w 2020 roku przez Operę Podlaską w Białymstoku im. Stanisława Moniuszki, najmłodszą z polskich scen operowych. Bohaterami nagrania są młodzi – jeszcze szerzej nieznani – polscy śpiewacy: Marta Antkowiak (Zuzia), Maciej Nerkowski (Stanisław), Krzysztof Szyfman (Bartłomiej) oraz Roman Chumakin (Serwacy Łagoda). Jedynie partię Marcina Pakuły powierzono doświadczonemu Leszkowi Skrli, który tę partię śpiewał już wcześniej, w nagraniu z 2008 roku, a w tym dowodzi swojego wokalno-aktorskiego kunsztu. Nad całością nagrania czuwał od dyrygenckiego pulpitu również młody, dobrze się zapowiadający, kapelmistrz Wojciech Semerau-Siemianowski. To za sprawą tych młodych artystów unosi się nad nagraniem duch młodości, który wyczuwa się w każdej niemal frazie. Już pięknie zagrana uwertura jest świetną zapowiedzią starannego wykonania całości, w którym ujmują świetnie zestrojone głosy solistów w ansamblach i licznych ariach oraz recytatywach. Każda aria i scena okazuje się w tym nagraniu klejnocikiem sztuki wokalnej i zrozumienia Moniuszkowskiej specyfiki formy i brzmienia. 

Naszego nagrania wysłuchała także prof. dr hab. Monika Fedyk – Klimaszewska, śpiewaczka, teoretyk muzyki z Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. Poniżej zamieszczamy nadesłaną przez Panią Profesor recenzję.

Jednoaktowa opera Stanisława Moniuszki „Verbum nobile”, jest uroczą komedią, której akcja umiejscowiona jest w polskim dworku w XVIII wieku. Opisuje czasy godności szlacheckiej, kiedy to panowała tradycja honorowo danego słowa (verbum nobile). Owo tytułowe słowo staje się przedmiotem miłosnej intrygi, na szczęście pomyślnie zakończonej. Opera zawiera wiele urokliwych fragmentów: lirycznych arii, duetów, scen zespołowych, chóralnych. Partia orkiestrowa jest harmonijna i majestatyczna, kryje w sobie wiele motywów ludowych i nawiązuje do polskich tańców narodowych.

Nagrana płyta zachwyca brzmieniem i profesjonalną realizacją. Świetnie przygotowana orkiestra pod dyrekcją Wojciecha Semeraua – Siemianowskiego, wykonuje z lekkością i finezją zarówno uwerturę, jak i całość instrumentalnej materii dźwiękowej. Żywe tempa nadają wykonaniu wartkości, dynamiki i młodzieńczego wigoru. Wspaniale brzmi chór przygotowany przez Violettę Bielecką, który prezentuje nienaganną dykcję i artykulację. Słychać każde słowo, a także świetnie wypracowaną emisję całego zespołu. Frazy kształtowane są w sposób bardzo muzykalny, a dynamika jest zróżnicowana.

Obsada solistyczna została dobrana z wyczuciem. Każdy z pięciorga wykonawców dołożył wszelkich starań, aby rzetelnie zrealizować powierzone mu zadanie. Urzeka wdzięczny, pełen blasku i subtelności sopran Marty Antkowiak w partii Zuzi. Dumka zachwyca liryzmem i muzykalną frazą. Wykonujący partię Stanisława, Maciej Nerkowski, z powodzeniem wykonuje zarówno piękną i znaną wszystkim arię „Nakaż, niech ożywcze słonko”, jak i duet z Zuzią. Roman Chumakin w partii Serwacego Łagody, zwłaszcza w arii „Zanim strudzone oczy”, ukazuje ciepło basowego brzmienia, splecione z powagę i ojcowską troską. Ładnie też prezentuje się śpiew Bartłomieja (Krzysztof Szyfman), który posiada dobrze brzmiący baryton i świetne warunki dykcyjne („Rodzic powiada, słuchaj co wasze”). Na szczególne uznanie zasługuje Leszek Skrla, który w partii Marcina Pakuły, stworzył prawdziwą kreację wokalną. Prezentuje świetną, nienaganną emisję, głos o pięknej barwie oraz zacięcie aktorskie słyszalne zarówno w wykonawstwie recytatywów, jak i trudnej, wymagającej dobrego warsztatu arii „Dam ci ptaszka, jakich mało”.

Niniejsza płyta jest bardzo udanym przedsięwzięciem Opery i Filharmonii Podlaskiej i zasługuje na najwyższe uznanie. Muzyka Moniuszki, pełna polskości i liryzmu, winna być ze wszech miar często wykonywana, rejestrowana i promowana jako nasze dziedzictwo narodowe.

Płyta „Verbum nobile” jest do nabycia w kasie Opery oraz  na stronie internetowej: https://www.oifp.eu/produkt/stanislaw-moniuszko-verbum-nobile/