Absolwent Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie prof. W. Zalewskiego. Zdobywca nagród i wyróżnień m.in. w Konkursie Wokalnym w Dusznikach-Zdroju (2002), w X Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej im. A. Sari w Nowym Sączu (2003), w finale Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. H. Darclée w Rumunii (2003) i nagrody specjalnej dla najlepszego polskiego wykonawcy w V Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. S. Moniuszki w Warszawie (2004). Jako student zadebiutował w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej rolą Gremina w „Eugeniuszu Onieginie” P. Czajkowskiego (reż. M. Prus, dyr. M. Klauza), co zaowocowało trwającą do dziś współpracą. Na deskach TW-ON śpiewał też Mathieu w „Andrei Chénier” U. Giordano, po czym M. Treliński oferował mu rolę Colline’a w „La Bohème” G. Pucciniego. Role Sarastra w „Czarodziejskim flecie” W.A. Mozarta i Skołuby w „Strasznym dworze” S. Moniuszki zaliczyły go do grona największych polskich basów. Związany z teatrami operowymi w Polsce (Warszawa, Kraków, Wrocław, Poznań, Białystok) i zagranicą (Darmstadt, Ryga i Weimar – stała współpraca w l. 2009–2013) oraz wiodącymi filharmoniami i festiwalami w kraju i Europie. Współpracował z czołowymi reżyserami: A. Miskimmon, G. Jarzyną, K. Warlikowskim, A. Freyerem, M. Znanieckim, K. Wiegandem, A. Moses, A. Dudą-Gracz, Ch. Sedelmayerem, oraz dyrygentami: G. Nowakiem, J. Kasprzykiem, A. Witem, K. Kordem, M. Klauzą, T. Kozłowskim, T. Tokarczykiem, Ł. Borowiczem, B. Akiki, A. Wicherkiem, S. Solyomem, M. Hoffem, E. Mazzolą, C. Montanaro, W. Crutchfieldem, J. Hämäläinen czy P. Fournillierem. Koncertował w Chicago, Berlinie, Amsterdamie, Bonn, Trondheim, Haminie. Dokonał wielu nagrań, m.in. „Creda” K. Pendereckiego z Filharmonią Narodową (rozpoczęcie sezonu artystycznego w 2008), a z Polską Orkiestrą Radiową pod batutą Ł. Borowicza wystąpił w nagraniach „Lodoïski” L. Cherubiniego (Altamoras), „Falstaffa” G. Verdiego (Pistol), „Marii” R. Statkowskiego. W repertuarze ma dzieła oratoryjno-kantatowe i ponad 30 najważniejszych ról basowych, w tym Mefisofelesa w „Fauście” Ch. Gounoda, Króla Marka w „Tristanie i Izoldzie” i Biterolfa w „Tannhauserze” R. Wagnera, Timura w „Turandot” i Geronte’a w „Manon Lescaut” G. Pucciniego, Arkela w „Peleasie i Melisandzie” C. Debussy’ego, Komandora, Leporella i Masetta w „Don Giovannim” W.A. Mozarta, Sparafucila i hrabiego Monterone w „Rigoletcie” G. Verdiego, Celia i Cuisinière’a w „Miłości do trzech pomarańczy” i Fausta w „Ognistym aniele” S. Prokofiewa, Ratcliffe’a w „Billym Buddzie” B. Brittena, Crespela w „Opowieściach Hoffmanna” J. Offenbacha, Melchtala w „Wilhelmie Tellu” G. Rossiniego, Zunigi w „Carmen” G. Bizeta, Chowańskiego w „Chowańszczyźnie” M. Musorgskiego.