Jeden z najwybitniejszych polskich scenografów teatralnych i pedagogów. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej im. T. Kościuszki (1980) i Studium Scenografii Akademii Sztuk Pięknych im. J. Matejki w Krakowie (1981). W latach 1984–2001 wykładał projektowanie scenografii na krakowskiej ASP. Prowadził seminarium scenograficzne na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie i był konsultantem studentów scenografii Saint Martin’s School of Art w Londynie, późniejszego Central Saint Martins (1985–1992). Profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (w latach 2000–2011 kierownik Katedry Scenografii, obecnie dziekan Wydziału Scenografii). Promotor i recenzent dyplomów, opiekun artystyczny początkujących scenografów. Twórca około 300 scenografii zrealizowanych w teatrach w kraju i za granicą. Zajmuje się też reżyserią świateł, rysunkiem, malarstwem, projektowaniem architektonicznym dla teatrów, projektowaniem wystaw scenograficznych, sporadycznie reżyserią. Współpracował z wieloma polskimi teatrami dramatycznymi i operowymi oraz z Teatrem Telewizji i wybitnymi reżyserami, takimi jak: Z. Hübner, I. Cywińska, H. Kaut-Howson, M. Ratyński, M. Weiss-Grzesiński, M. Grabowski, E. Korin, K. Babicki, T. Bradecki, W. Adamczyk, E. Wojtaszek czy B. Hussakowski. Do najistotniejszych jego prac za granicą zaliczają się spektakle: „Iwona, księżniczka Burgunda” W. Gombrowicza w Théâtre Espace Acteur w Paryżu oraz w Deutsches Nationaltheater w Weimarze (reż. G. Dylag), „Żegnaj, Judaszu” I. Iredyńskiego w Teatrze im. M.N. Jermołowej w Moskwie (reż. B. Hussakowski), „Tartuffe” Moliera w Dramteatrze w Omsku (we własnej reżyserii), „Hamlet” W. Szekspira w Theatro Porta w Atenach (reż. A. Visnevsky), „Schneewittchen” M. Walsera dla Zurich Summer Festival w Szwajcarii (reż. R. Straub). Autor projektów do cyklu przedstawień opartych na tragedii antycznej „Siedmiu przeciw Tebom” Ajschylosa oraz „Antygona” i „Król Edyp” Sofoklesa, wystawiony w Teatrze Antycznym w Epidauros (reż. Y. Kimoulis). Do jego istotnych osiągnięć należą projekty do megaprodukcji operowych: „Lady Makbet” D. Szostakowicza w Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu (reż. H. Baranowski) w stulecie urodzin kompozytora oraz dwóch produkcji Opery Wrocławskiej w Hali Stulecia we Wrocławiu – „Borysa Godunowa” M. Musorgskiego (reż. J. Aleksandrow) i „Makbeta” G. Verdiego (reż. B. Berger-Gorski). W 2012 roku otrzymał Teatralną Nagrodę Muzyczną im. J. Kiepury za najciekawszą scenografię w teatrze muzycznym i operowym za musical „Shrek” (reż. M. Korwin) w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Projektant wielu wystaw scenograficznych oraz autor szeregu wystaw indywidualnych i zbiorowych. Juror polskich festiwali i konkursów teatralnych. Z Operą i Filharmonią Podlaską współpracował przy „Strasznym dworze” S. Moniuszki, „Korczaku” Ch. Williamsa, „Traviacie” G. Verdiego (reż. R. Skolmowski) i „Upiorze w operze” (reż. W. Kępczyński, autorska nowa scenografia i oryginalna produkcja Teatru Muzycznego „Roma”). Znaczące prace ostatnich lat to „Traviata” dla Opery Wrocławskiej (gdzie jest autorem inscenizacji), „Dowód na istnienie drugiego” M. Wojtyszki w Teatrze Narodowym w Warszawie oraz musical M. Wojtyszki i K. Dębskiego „Rękopis znaleziony w Saragossie” wg J. Potockiego – oba spektakle w reżyserii autora i ze scenografią P. Dobrzyckiego. Projekt scenograficzny Pawła Dobrzyckiego do „Traviaty” (produkcja Opery i Filharmonii Podlaskiej, 2013) został zakwalifikowany jako jedyna polska praca operowa na prestiżową prezentację prac scenograficznych World Stage Design 2017 w Taipei na Tajwanie. Lata 2017 i 2018 przyniosły następujące produkcje: „Anna Bolena” G. Donizettiego w Operze Krakowskej w reż. M. Łazarkiewicz, „Wierny Rusłan” wg G. Władimowa w Belgrade Theatre Coventry i Citizen Theatre Glasgow w reż. H. Kaut-Howson, „Uprowadzenie z Seraju” W.A. Mozarta w Warszawskiej Operze kameralnej w reż. J. Alexandrova, „Deprawator” M. Wojtyszki w Teatrze Polskim w Warszawie w reż. autora oraz „Turandot” Pucciniego” w reż. M. Weissa w Operze i Filharmonii Podlaskiej.